W 2016 r. doszło do zniszczenia bezpośredniego otoczenia cennego historycznej obiektu – gródka stożkowatego/wieży rycerskiej w Lubrzy (woj. lubuskie). Podjęte natychmiast po tym niefortunnym zdarzeniu działania interwencyjne doprowadziły do zadokumentowania stanu zachowania wieży i pozyskania licznych, przemieszczonych z pierwotnego kontekstu, artefaktów z późnego średniowiecza. Niniejsza książka zawiera pełny opis i rekonstrukcję historii obiektu typu motte i kultury materialnej związanej z jej funkcjonowaniem. Od początku redaktorowi tego opracowania przyświecał zamiar ukazania tragicznych dziejów wieży przez pryzmat codziennej aktywności jej dawnych mieszkańców – Braudelowskich struktur codzienności. To zamierzenie udało się z powodzeniem zrealizować i w efekcie czytelnik dostaje do rąk wielowątkową opowieść o sferze materialnej, duchowej, statusie i kontaktach, wreszcie prozaicznej codzienności funkcjonowania obiektu na przestrzeni wieków. Uwzględniono kontekst historyczny (J. Karczewska), architektoniczny (A. Legendziewicz), geoinformacyjny (G. Kiarszys), różne aspekty poszczególnych kategorii znalezisk (H. Augustyniak, S. Kałagate, A. Michalak, A. Janowski, T. Szczurek, D. Makowiecki, M. Makowiecka, P. Stachowiak), a także wątek technologii rzemiosła kowalskiego (M. Biborski et al., J. Hošek). Nie mniej ważna jest analiza uwarunkowań prawnych zniszczenia zabytku i jej bezkarności (M. Kosowicz). W efekcie dostajemy do rąk niezwykle frapujący obraz codziennego życia wyższych sfer społecznych w średniowieczu na pograniczu Śląska, Wielkopolski i Brandenburgii, sprowokowany wprawdzie gwałtem na dziedzictwie, ale udowadniającym mimo to, jak wielkim potencjałem dysponuje współczesna archeologia w zakresie „czytania przeszłości” ze skrawków, które ma do dyspozycji.
